دنیای وارونه

آدم‌ها می‌آیند

زندگی می‌کنند

می‌میرند

و می‌روند

اما

فاجعه‌ی زندگی تو

آن هنگام آغاز می‌شود

که آدمی می‌میرد

اما

نمی‌رود

می‌ماند

و نبودنش در بودن تو

چنان ته ‌نشین می‌شود

که تو می‌میری در حالی که زنده‌ای

و او زنده می‌شود در حالی که مرده است

از مزار که بازگشتی

قبرستان را به خانه نیاور.

×××××××××××××

امیدوارم اسیر یک 

دنیای وارونه بوده باشیم...

تا اینجا که مرده بودیم

اما ای کاش

بعد از این زنده باشیم و 

نفسی راحت بکشیم.