یادم آرَد...

خواب نمی برد مرا، یار نمی خرد مرا، مرگ نمی درد مرا؛ آه چه بی بها شدم...

یادم آرَد...

خواب نمی برد مرا، یار نمی خرد مرا، مرگ نمی درد مرا؛ آه چه بی بها شدم...

زیادی......

این یه حقیقته
زیاد که باشی
زیادی میشی

+مدت هاست که اصلا تاب شنیدن هیچ نوع موسیقی را ندارم
حتی عزیزترین هاشان که باروح و جانم پیوندخورده اند
-که هیچ ساعتی  را بدون موسیقی، لحظاتم را ثبت نکردم لای پستوی های ذهنم-
و دست دلم هم به نوشتن نمی رود که نمی رود

میخ خورده ام وسط یک خلا بی پایان
و همچنان دنیا به اذن خود می گردد و من ثابت
شاید موسیقی بی کلام تسکین شد

اما نه،
خنده ات!

××××××××××××××××××××××××××××××××××××
خندیدی
 موسیقی بی کلام
 اختراع شد
"احسان پرسا"

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد