قماری...

نبودی «تو» آن کس که من خواستم

تو را با «خیال» خود آراستم

خیالی که شعر مرا رنگ داد

به هر واژه ی شعرم آهنگ داد

.

.

. 

قماری عجب بود و من «باختم»

+++حس و حالم خوش نیس!