یادم آرَد...

خواب نمی برد مرا، یار نمی خرد مرا، مرگ نمی درد مرا؛ آه چه بی بها شدم...

یادم آرَد...

خواب نمی برد مرا، یار نمی خرد مرا، مرگ نمی درد مرا؛ آه چه بی بها شدم...

تاوان دیر رسیدن


+دلم رو می سوزونه این شعر.
همون گوشه قلبم که دیگه ترمیم نمی شه.
خیلی لعنتیه!
به طرز وحشتناکی ........



دیر آمده ای

محبوب من
آنقدر دیر
که به پنج زبان زنده ی دنیا هم 
دوستم بداری
هیچ اتفاق عاشقانه ای 
سکوت بارانی این دیدار را نخواهد شکست!گل سرخ ات را
بر سر این شعر پرپر کن
ردیف و قطعه را هم به خاطر بسپار
تاوان دیر رسیدن گاهی
تنها
با یک عمر گریه پرداخت می شود!

"بهرام محمودی"


نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد